Deze afgelopen acht weken waren een bijzondere mengeling van leuke projecten, zelfreflectie en ontdekken. Door deze drie aspecten ben ik veel over journalistiek, maar ook over mijzelf te weten gekomen.

Toen wij de Belofte aan onszelf moesten opstellen wist ik nog niet welke disciplines journalistiek allemaal bestreek, maar film leek mij leuk en dus beloofde ik een korte documentaire te maken. In de tussentijd is mij wel duidelijk geworden dat ‘eventjes’ een documentaire maken niet bestaat, je moet er veel aandacht en tijd aan besteden, zodat je iets af kan leveren waar je trots op kan zijn.

Om te leren wat het is om nou goed beeldmateriaal te maken, heb ik geholpen met mensen interviewen en achter de camera staan tijdens Prinsjesdag. Tijdens deze dag leerden we enorm veel als groep, maar ik als persoon zeker ook. Na deze dag was vooral het bewerken van de video tot een presenteerbaar eindproduct een heel punt, zeker omdat we nog nooit hadden gemonteerd, maar na lang uitproberen lukte het toch een mooi filmpje neer te zetten.

Na Prinsjesdag ging ik naar twee belangrijke factoren kijken, die ik nog miste in mijn aanpak van producties, namelijk:

• Een vooropgezet plan/draaiboek hebben, zodat je niet als een kip zonder kop in het wilde weg maar wat gaat doen.
• En je heel goed inlezen in een onderwerp.

Bij het eerste punt ben ik (naar de belofte kijkende) nog wel kritisch op mijzelf, ook al heb ik hier al wel vooruitgang in gemaakt. Deze kritische blik komt doordat ik me (helaas) nog iets te vaak laat afleiden door bijzaken en hierdoor heb ik gemerkt dat bijvoorbeeld het opstellen van de juiste vragen voor een interview nog lastig voor mij is. Door mensen zoals Aleix Vidal Mones en Tyree Vasconcellos te interviewen over de gebeurtenissen in Catalonië, probeer ik deze eigenschap aan mijzelf te verbeteren. Het tweede punt vind ik dat dat mij tot nu toe beter afgaat, hiervoor heb ik achtergrondonderzoek gedaan naar Catalonië en Noord-Korea en hier dan ook presentaties over gehouden voor mijn mede-Masal studenten.

Ik voel dat de koers die ik nu vaar de goede koers is, maar zijn er wel nog wat kleine aanpassingen nodig. Een voorbeeld van deze aanpassingen is, dat ik aan het begin van deze acht weken heel graag in contact zou willen komen met professionele onderzoeksjournalisten. Helaas is er van dit verlangen nog weinig terecht gekomen en ik wil hier graag verandering in brengen.

Verder stond er in mijn belofte dat ik wou reizen naar het buitenland en een reportage maken over gebeurtenissen in dat land. Hoewel het nu nog niet tot reizen is gekomen, komt daar veertien november verandering in. Op die datum reizen Emma en ik naar Londen om een reportage te maken over de brexit en de gevolgen daarvan op onder andere: handel, grensoverschrijdingen en het dagelijks leven.

En dan het hoofdgedeelte van mijn belofte, die korte documentaire. Terwijl ik dit schrijf heb ik opnames gemaakt voor een inleiding en heb ik veel research gedaan. Het onderwerp van deze Documentaire is de Pontiac Fiero in Nederland, ik ben bij dit onderwerp gekomen omdat ik zelf trotse eigenaar ben van één van de weinige fiero’s in Nederland met APK. Voor deze documentaire heb ik nu ook een interview gepland met Erwin van den Berg en (onder voorbehoud) met Oege Dijkstra, verder wil ik ook binnenkort met Antoin Moonen en Jeroen in contact komen voor interviews. Arjen Kooper is zo aardig om extra achtergrondinformatie aan te leveren met betrekking tot de introductie in Nederland van de Fiero. Als deze namen niet bekend voorkomen dan is dat heel begrijpelijk, maar binnen de fiero-scene zijn dit grote namen.

Al met al veel om over na te denken en dat voor maar acht weken! Ik kan eigenlijk niet wachten op wat er de komende weken gaat gebeuren, al weet ik wel dat niet alles rozengeur en maneschijn zal zijn. Maar met de hulp van mijn geweldige mede-condorianen weet ik wel dat ik dit avontuur op een positieve manier zal afronden.