De eerste dag van onze reis begon goed dachten we. Niets was minder waar. Voor de ´Belfast Boys´ (de bijnaam die Michiel Bles ons gaf) begon onze reis hobbelig. Op Schiphol aangekomen bleek het geen rustige maandagmorgen te zijn, maar de drukte had toegeslagen. Doordat deze drukte zo onverwacht was mistte wij onze vlucht, maar gelukkig had de KLM begrip voor ons en werden we omgeboekt. Er bleek toen wij naar de gate liepen wel één klein probleempje: Het was de verkeerde vlucht. Bij de KLM-balie werd namelijk gezegd dat onze vertrektijd 21.45 uur was, maar de juiste tijd was eigenlijk 21.20 uur. Verslagen gingen wij daarom naar huis terwijl wij alternatieven probeerde te bedenken. De ochtend daarop kregen Michiel en ik in de trein goed nieuws: Casper had het voor elkaar gekregen dat wij gratis dezelfde dag vanaf Schiphol konden vliegen. Dit keer namen we het zekere voor het onzekere en waren we er veel te vroeg, verder ondervonden wij geen problemen verder meer totdat wij in het grauwe Belfast landden. Aangekomen op het vliegveld bleek er namelijk nog een probleem te zijn: Ik was de enige met een creditcard (nodig om de auto te huren) en Michiel was de enige die 23 jaar of ouder was (de minimumleeftijd bij de meeste bedrijven om een auto te huren). Hierdoor bleek het extreem moeilijk te zijn om een autoverhuurder te vinden die bereid was om aan ons te huren. Na een handvol bedrijven geprobeerd te hebben vonden wij een verhuurder waar wij een Honda Jazz meekregen. Omdat het al later begon te worden besloten wij in één ruk naar Armagh te rijden, waar wij zouden slapen. De rit ging gelukkig voorspoedig en wij kwamen bij een mooi Airbnb aan. Na wat gegeten te hebben was het voor ons ook wel weer genoeg geweest en iedereen (op onze strijder Marvin na) gingen slapen.