Toen wij begonnen met het traject Condor, had ik nog geen idee waar dit avontuur mij naartoe zou leiden. Het enige dat ik wel wist was dat wij een bijzondere tijd tegemoet konden zien.

De Belofte, zo heette de opdracht die wij aan het begin van condor kregen. In deze opdracht stond dat wij zelf doelen moesten stellen en wij zouden het komende halfjaar naar deze doelen toe gaan werken.

Wij werden volledig vrij gelaten in hoe de opdracht ingevuld mocht worden. Wilde je een video, fotoreeks, podcast of iets anders maken, dan kon dat gewoon. Deze vrijheid werd door de mensen uit mijn groepje op verschillende wijze benut. Er werden mooie en inspirerende brieven geschreven, vlogs en video’s gefilmd en ook een blog kwam aan de orde.

Ik koos er zelf voor om een video te maken en mijn goede vriend Kasper de Vries wou mij daarmee wel helpen. zijn hulp kwam erg goed uit, omdat hij ons heeft rondgereden met zijn Ford Escort cabrio en tevens als cameraman zich verdienstelijk heeft gemaakt. samen zijn wij eerst naar Delft gereden, daarna naar Den Haag en we eindigden in Rotterdam. Zelf heb ik in alle drie de steden op school gezeten, dus vond ik het een ludiek bruggetje naar het heden om hier opnames te maken.

Hier is het filmpje dat uit onze reis is voortgekomen en er zijn veel lessen geleerd uit deze eerste ontmoeting met het maken van video’s.

In de video worden direct een paar dingen duidelijk die goed gingen en die minder goed gingen. De bedoeling van Condor is dat je door oefening leert, dus de dingen die minder goed gingen zorgen ervoor dat de volgende keer weer beter wordt. Ik heb met veel vragen over de toekomst geworsteld en uiteindelijk is daar journalistiek uit gekomen.

Dat is niet altijd zo geweest, ik heb bijna zes jaar achter elkaar stellig geroepen dat ik militair zou worden. Maar ik liep tegen meerdere problemen op: Ik rookte al vier jaar vast en daardoor was mijn conditie helemaal niks meer en om officier te worden (wat ik toen wilde) moest je minimaal een VWO-diploma of een afgeronde HBO opleiding hebben en ik had geen van beide. Daarom besloot ik een halfjaar voordat ik mijn HAVO-examen haalde om journalistiek te gaan studeren, om daarna toch weer het leger in te gaan. Maar tijden veranderen en ik kan het me niet eens meer voorstellen om het leger in te gaan. Journalistiek was nooit mijn eerste keus maar ik zou niet meer zonder willen.

Om niet af te dwalen zal ik vertellen over mijn belofte, ik zou het liefste documentaires maken over sociaal-politieke thema’s in het buitenland. Op het medium waarmee wil ik me niet zomaar vastleggen, want ik vind zowel video’s als foto’s maken leuk en (dat is een verassing voor mezelf) ook schrijven.

Om eerlijk te zijn, ik heb van de video maken wel veel geleerd, zoals:

1. Gebruik niet zomaar een gratis programma voor de videomontage (in dit geval is het wel duidelijk welk programma ik gebruikte)
2. Zorg ervoor dat de apparatuur die je gebruikt van kwaliteit is (het probleem bij dit filmpje was dat de audio bijna niet te gebruiken was, wat mij brengt op punt drie)
3. Nasynchronisatie is alleen voor humoristische filmpjes leuk, want ik heb wel om het resultaat kunnen lachen.

Al met al was dit een leuke en bijzondere ervaring. Ik heb alvast een beetje kunnen rondsnuffelen aan de journalistiek en ben hierdoor wel geïnspireerd geraakt.