Voor de echte reizigers is geen obstakel te groot. Maar toch zijn er genoeg gebieden in de wereld waar het niet slim, gevaarlijk of zelfs ronduit dodelijk is om naar toe af te reizen. Hieronder vijf eilanden die zelfs de meest doorgewinterde avonturier liever links laat liggen. Maar wees gewaarschuwd sommige eilanden zijn zelfs verboden te bezoeken en met een goede reden.

North Sentinel Island (India)

Dit eiland is met goede redenen off-limits. Het eiland ligt in de eilandgroep de Andamanen, voor de kust voor Myanmar en Indonesië en is de woonplaats van de Sentinelezen. Het gevaar van dit eiland schuilt in zijn inwoners, zij zijn waarschijnlijk al bijna 60.000 jaar gescheiden geweest van de buitenwereld en leven nog in de prehistorie. In het verleden is er wel sporadisch contact geweest met de Britten, aan het einde van de 19e eeuw, en later met Indiase ‘vriendschap’-missies. De Sentilenezen zijn erg gesteld op hun eigen leefwijze en zijn erg vijandelijk tegenover buitenstaanders die hun eiland proberen te betreden.

Bij die vijandelijkheden moet je denken aan het afschieten van pijlen en speren richting boten en helikopters. In 1974 werd nog een cameraman van National Geographic in zijn zij geraakt door een pijl.  Verder zijn er ook meer vredige contacten geweest, maar die eindigden in 1997. In 2006 waren twee Indiase vissers in slaap gevallen in hun boot en te dichtbij de kust gekomen. Zij werden beschoten met pijlen en overleefden dit helaas niet. Na deze gebeurtenis besloot de Indiase regering dat niemand meer binnen vijf kilometer van het eiland mocht komen. Naast alle vijandelijkheden van de Sentinelezen is er ook nog de natuurlijke vijandelijkheid van het eiland, in de vorm van een koraalrif dat bijna het hele eiland omringt. Door dit koraalrif is het eiland tien maanden per jaar niet toegankelijk voor schepen. En de zee om het eiland staat bekend om zijn verraderlijke stromingen. Al deze factoren samen zorgen ervoor dat dit eiland geen ideale vakantiebestemming is.

Ilha da Queimada Grande (Brazilië)

De letterlijke vertaling van dit eiland is: ‘het eiland van de sneden en verbrand vuur’. Deze naam zou al alarmbellen moeten doen rinkelen.  En naast de naam die het eiland heeft, is dit eiland ook het thuis voor ongeveer 4.000 eilandlanspuntslangen en deze slangen hebben een uitzonderlijk sterk gif. Dit gif werkt bijna direct en is ongeveer vijf keer sterker dan het gif van zijn neef van het vasteland. Op dit eiland staat geen bebouwing, op een vuurtoren na, die door de Braziliaanse marine werd gebouwd. Deze vuurtoren werd volledig automatisch gemaakt nadat drie medewerkers gedood waren door slangen, die door de ramen waren gebroken. Zou je ondanks al deze feiten toch het eiland willen bezoeken, dan moet je een wetenschapper zijn met toestemming van de Braziliaanse overheid. Voor andere personen is dit eiland verboden gebied.

Poveglia (Italië)

Een eiland in de lagune voor Venetië, dat klinkt idyllisch toch? De meeste mensen zouden zonder verdere uitleg waarschijnlijk gecharmeerd zijn van dit eiland, maar toch heeft dit eiland een sinistere geschiedenis. Tijdens de Romeinse tijd werd dit eiland voor het eerst genoemd en het werd toen gebruikt om mensen met de pest af te zonderen. Na de val van de Romeinen schuilden op dit eiland mensen voor de binnenvallende barbaren, maar na 1380 werd de gemeenschap op het eiland opgeheven. Toen in de middeleeuwen de zwarte dood Europa decimeerde werd dit eiland opnieuw gebruikt om de plaag-slachtoffers af te zonderen. Er wordt geschat dat in totaal 160.000 mensen op dit eiland zijn gestorven. Vele jaren gingen voorbij en in 1922 werd op het eiland een gesticht gebouwd. In dit gesticht werden op patiënten medische experimenten uitgevoerd en de behandeld arts heeft zichzelf van de kerktoren gegooid, nadat hij gezegd zou hebben dat hij gek gemaakt was door geesten. In 1968 werd het gesticht gesloten. In 2014 verkocht de Italiaanse overheid het eiland aan een zakenman en is er verder niets mee gebeurt. Dit eiland is waarschijnlijk het minst gevaarlijke van deze lijst, maar toch is het geen pretje dit eiland te bezoeken als je zijn geschiedenis weet.

Gruinard island (Schotland)

Met biologische wapens wil geen weldenkend mens iets te maken hebben. Toch leek het de Britse overheid een goed idee om in 1942 experimenten met miltvuur (anthrax) te houden, op het toen al onbewoonde Gruinard island, voor de noordwest-kust van Schotland. Bij wijze van experiment werden werden 80 schapen naar het eiland gebracht en in de buurt van hen werden bommen gegooid, gevuld met de hoog-potente Vollum 14578 miltvuur sporen. Binnen enkele dagen stierven alle schapen en was het het eiland geïnfecteerd, hierdoor werd een bezoek door mensen aan het eiland een dodelijke onderneming. In 1986 begon de Britse regering met de schoonmaak van het hele eiland, door grond (gedeeltelijk) af te graven en een formaldehyde oplossing over het eiland te spuiten. In 1990 werd na 48 jaar quarantaine en 4 jaar na na de ‘schoonmaak’ het eiland weer ‘veilig’ verklaart en aan zijn oorspronkelijke eigenaren overgedragen. De veiligheidsborden werden weggehaald en schapen werden geherintroduceerd op het eiland. Sinds 2007 zijn er geen gevallen meer gemeld van miltvuur besmetting bij de schapen. Maar als het eiland veilig is verklaart, waarom staat het dan op een lijst met eilanden die je liever niet bezoekt? Het antwoord is dat miltvuur decennia kan overleven in een soort ‘winterslaap’ voordat het weer actief wordt. Dus ook al is het eiland veilig verklaart, wandelen is hier op eigen risico.

Eniwetok-atol (Marshall eilanden, VS)

Bijna iedereen kent tegenwoordig de Bikini-atol. Hier hielden de Amerikanen verschillende kernproeven. Minder bekend is de Eniwetok-atol.  Maar minder controversieel is deze plek niet. Net zoals op Bikini werden hier atoomproeven gehouden. Alleen waar het bij Bikini om ongeveer 20 bommen ging, ging het bij Eniwetok om 48 bommen, tussen 1948 en 1958. Voor deze proeven werden de mensen die hier al woonden geëvacueerd. In 1977 gaf de Amerikaanse overheid opdracht om deze eilanden te ontsmetten. Het ontsmetten lukte gedeeltelijk, door het wegbergen van radioactief materiaal in twee explosiekraters en deze vervolgens dicht te gieten met beton. Hierdoor valt het stralingsniveau mee, maar drie eilanden zijn permanent onbewoonbaar verklaart. Rond de drie besmette eilanden geldt een gebiedsverbod. De met beton gevulde kraters hebben tot nu toe naar behoren gewerkt, maar door de stijgende zeespiegel beginnen hier langzaam scheurtjes in te ontstaan. Hier is tot op heden nog geen oplossing voor gevonden. In principe is het veilig om de andere eilanden te bezoeken maar voor hoelang is de vraag.