In het ‘spookhuis’ in Leightrin werden Michiel en ik veel te vroeg wakker. De dader van dit euvel was makkelijk aan te wijzen: Casper Van Dijk kwam met zijn klierkop ons wakker maken. We moesten eigenlijk wel weg, dus besloten we grommend om hem niet de nek om te draaien. Onze eerste stop van de dag was een pottenbakkerij in het dropje Belleek. We kregen hier een rondleiding door de hele faciliteit en daarna nog gratis lunch aangeboden ook! Casper en Michiel hielden daarna daar een interview met de financieel directeur (een aardige kerel, maar te merken was dat hij niet gewend was op camera te komen). Na nog wat covershots gemaakt en afscheid genomen te hebben moesten wij direct door naar (London)Derry. In de stad hadden Marvin en ik een interview met Michaela Boyle, de burgemeester. Van tevoren hadden Marvin en ik afgesproken dat hij het interview zou doen en dat ik de apparatuur zou bedien zodat ik hem niet voor de voeten zou lopen. Ze was heel behulpzaam en aardig en Marvin had een heel goed gesprek met haar. Na afloop verraste ze ons nog met chips, pennen, smintjes en een klein whisky-pakketje. Na afloop moesten Marvin en ik iets te lang in de kou wachten, maar gelukkig was het interview dat Casper en Michiel hadden ook goed gegaan. Je weet maar nooit wat je onderweg zoal tegenkomt en wij werden prettig verrast. Wij kwamen namelijk langs een poster waarop stond dat er op zondag in de plaats Strabane een mars voor Ierse eenheid gehouden zou worden. We besloten unaniem dat we hier naartoe moesten. Het volgende Airbnb lag net over de grens in het Ierse plaatsje Rossinver. De verhuurder Joe was behulpzaam en ook weer zeer aardig (Ieren zijn echt heel erg aardig en gastvrij) en we hadden een goed gesprek met de kerel. Hij vertelde veel van de historie van de regio en over de Brexit, ook zou hij ons misschien aan bronnen kunnen helpen. Op aanraden van Joe gingen wij nar Belleek om zowel te eten als even naar de pub te gaan. De pub was hartstikke gezellig, maar er werd ook genetwerkt. Vooral Casper ging goed achter lijntjes aan en vroeg de lokalen naar mogelijkheden om misschien op het meer te filmen. Uiteindelijk hebben we wat nieuwe mogelijkheden erbij gekregen en keerden we huiswaarts. Ik was de BOB, dus dit was ook meteen mijn eerste rit links op de weg. Dat dit stuk geschreven is bewijst dat wij niet dood zijn, dus ik ben trots.