De laatste (volledige) dag op het Ierse eiland was aangebroken en onze eerste actie van de dag was als de wiedeweerga naar Strabane te rijden, omdat daar de mars voor Ierse eenheid bezig was. Onderweg bleek helaas de helft van onze route afgesloten te zijn doordat er een ongeluk was gebeurd. Eénmaal aangekomen in Strabane was er al veel politie op de been, waar we een praatje mee maakten. We hadden onze spullen nog nauwelijks goed uitgepakt en de mars kwam al langs ons. De laatste paar honderd meter liepen we mee en schoten we mooie beelden.

De mars verplaatste zich richting een podium en daar ging ik al op staan samen met andere cameramensen. Op het podium had ik een perfect zicht op de proteststoet die net aankwam. Tijdens het lopen had ik gemerkt dat één meisje in de groep het voortouw nam en zodra de stoet stilstond en ik een kans kreeg, vroeg ik haar om een interview. Ze wilde graag een interview geven nadat ze had gespeecht. Haar naam is Grian Ní Dhaimhín en samen met Liam Sweeny (de organisator) gaven ze speeches in het Engels en het Gaelisch. Na de speeches wist ik eerst een interview te krijgen met Liam Sweeny, hij vertelde over hoe een vreedzame oplossing de enige oplossing voor een verenigd Ierland was. Grian vertelde ook over verdraagzaamheid, maar benadrukte nog eens dat een verenigd Ierland de enige oplossing was. Nadat we klaar waren bij de mars reden wij direct weer richting Belfast, we moesten namelijk de auto weer inleveren.

Onderweg wilden we nog langs de Giants causeway, maar het zou al donker zijn als we daar aankwamen, dus daar zagen we vanaf. We hadden wel nog tijd over om snel een Normandisch kasteel in Carrickfergus te bekijken. Na deze korte tussenstop vertrokken we naar Easirent in Belfast. Helaas bleek ons Airbnb te ver weg, dus moest er nog een Uber aan te pas komen. Toen we thuiskwamen was het weer genoeg geweest en na nog wat geschreven te hebben sliepen we allemaal snel.

De volgende morgen hebben we direct een Uber geregeld om eerst langs een bouwwinkel te gaan en daarna naar het vliegveld. We moesten bij de bouwwinkel zijn omdat we nog noppenfolie en duckttape nodig hadden om de cameratassen met statieven als één pakket in het ruim te kunnen krijgen. Gelukkig was onze Russische Uber-chauffeur behulpzaam en waren we zo op het vliegveld. Door een meevaller konden wij het grootste gedeelte van onze handbagage in het ruim laten vervoeren, maar de vlucht bleek wel drie kwartier vertraging te hebben. We dachten dat het wel heel soepel allemaal ging, zeker in vergelijking met de heenvlucht. Niets was minder waar, terwijl we al in de rij stonden om het vliegtuig te boarden beseften we dat we de Tascam waren vergeten. Na een belletje kwamen we erachter dat de beveiliging onze spullen had, helaas was het toen al te laat om ze nog op te halen. Ons werd gezegd dat we vanaf Schiphol maar moesten bellen om het te regelen.

Met een dubbel gevoel stapten we het vliegtuig in en de vlucht verliep voorspoedig. Op Schiphol belden we met het vliegveld en kwamen we erachter dat we via DHL de spullen moesten verzenden naar Nederland. Bij het ter perse gaan van dit stuk is er wel al vooruitgang geboekt, maar zijn de spullen nog steeds niet veilig terug in de mediatheek.