Onze coach Roy kwam een tijdje geleden met de boodschap dat er ‘venijnige vraagstukken’ aankwamen. Veel van ons waren erg enthousiast. Alleen duurde het wel een tijdje voordat er bedrijven langskwamen. En het ‘aan elkaar voorstellen’ was ook niet heel geordend geregeld. Dat was erg jammer omdat hierdoor meerdere mensen zich hierdoor niet aansloten bij deze vraagstukken. Ik sloot ik me wel aan, bij Microbit. Maar ook bij Maps4News. Maps4News maakt kaarten voor journalisten. En Yalou en ik wilden graag wat maken voor hen. Ons idee was om onderzoek te doen naar hoe geluk beleefd wordt onder jongeren in Nederland en jongeren in de Verenigde staten. Verder wilden wij kijken hoe de eventuele verschillen eruit zouden zien en hoe het gemiddeld nou in de wereld zit met geluk. Eén van de redenen om juist dit onderzoek te starten, was, in ieder geval voor mij, dat NPO 3 ruim een maand in het teken stond van depressie onder jongeren. Ik wilde weten hoe het dan juist met het geluk van deze groep zat.

Bezint eer ge begint

Yalou en ik kunnen allebei nog wel eens op een onderwerp afstormen zonder goed genoeg voorbereid te zijn. Dit keer wilden we juist goed voorbereid zijn. Dus stelden wij een plan op. Allereerst gingen we veel research doen. Belangrijk bij ons onderzoek was het Bruto Nationaal Geluk uit Bhutan.

Bhutan

Koning Jigme Singye Wangchuk merkte dat zijn land er economisch niet goed voorstond. Hij kreeg er grote kritiek op. Daar reageerde hij in 1972 op door te stellen dat in zijn land niet het BNP belangrijk was maar het BNG (Bruto Nationaal Geluk). Het BNP gaat er van uit dat je kijkt hoeveel alle mensen in het land verdienen om het vervolgens door datzelfde aantal mensen te delen zodat je weet hoeveel mensen gemiddeld verdienen. Verdienen ze veel dan zijn ze vast gelukkiger dan als ze minder verdienen, is dan de aanname. En dat gaat op tot een soort ondergrens. Als er aan de basisbehoeften van mensen zijn voldaan dan hoeven ze niet meer te vechten om te overleven en kan er ruimte komen voor meer. Maar er is ook een soort bovengrens. ‘Als het streven naar een hoger inkomen ten koste gaat van onze relatie met familie en vrienden dan raken mensen snel uit balans’, zegt Sachs. Hij is een vooraanstaande hoogleraar economie aan de Columbia University.
De koning van Bhutan stelde dat het BNG naar andere dingen kijkt dan alleen naar hoeveel er verdiend wordt. (In het BNP wordt ook geen huishoudelijke arbeid en vrijwilligerswerk meegenomen. En ook dingen die de maatschappij uithollen zoal criminaliteit, milieuvervuiling en echtscheidingen doen niet mee bij het BNP.)
De koning van Bhutan zegt dat het in zijn BNG gaat om duurzame en eerlijke sociaaleconomische ontwikkelingen te bevorderen, om culturele waarden te behouden en te bevorderen, het natuurlijke milieu te bevorderen, en goed bestuur van ondernemingen te stimuleren. De meningen over dat beleid zijn verdeeld omdat de bevolking nog steeds arm is. En dat terwijl er wel veel aandacht is voor de natuur en cultuur. Er wordt dan ook gezegd “terwijl de koning uitkijkt over het bosrijke gebied, verhongeren de Bhutanen onder een boom” (bron: nrc.nl)

De World Hapiness Index

Nadat wij deze informatie hadden gevonden, kwamen wij uit bij de World Hapiness Index. In deze index rekent men veertien factoren, waarmee ‘geluk’ tot een bepaald niveau gemeten kan worden. Dit zijn die factoren:

1. Zakelijk en economisch (ook wel het BNP)
2. Betrokkenheid van de burgers
3. Het niveau van communicatie en technologie
4. De sociale diversiteit
5. De kwaliteit van onderwijs en het gezinsleven
6. Emotioneel geluk, het zich goed voelen van mensen (dit is de meest subjectieve factor in het rijtje)
7. Natuurbescherming en energiegebruik
8. Het vervullen van de eerste levensbehoeften (het hebben van eten en onderdak)
9. Het gebrek aan corruptie en het vertrouwen in de politiek/overheid
10. Het niveau van ordehandhaving en veiligheid
11. De kwaliteit van de gezondheidszorg
12. De bescherming van religies en culturele waarden
13. De mogelijkheid tot transport en mobiliteit van de bevolking
14. Het voorhanden hebben van een adequate hoeveelheid banen voor de beroepsbevolking.

Later vonden wij een dataset met (bijna) alle landen erop. Deze dataset was ingevuld met al deze factoren, dus besloten wij deze in de kaart voor Maps4News te zetten. Deze kaart zou interactief worden, zodat jongeren (onze doelgroep) niet eerder zouden wegklikken. Om de kaart meer persoonlijker te maken, zou ik jongeren en een professor in Minnesota (USA) interviewen. Yalou zou hetzelfde gaan doen in Nederland. Nog voordat ik naar Minnesota vertrok had ik een uitgebreide correspondentie met filosofie professor Valerie Tiberius van de University of Minnesota. Dit was om op het juiste moment een afspraak te maken, zodat er ook nog genoeg tijd zou zijn om jongeren te interviewen.

Naar de Verenigde staten

Aangekomen bij de plek waar wij (Emma en ik) zouden logeren, moest ik eerst een tijdje bijkomen. Ik was nog nooit buiten Europa geweest en de vliegtuigreis had me gesloopt. Toen ik helemaal was bijgekomen gingen wij naar de school waar Emma vorig jaar een uitwisselingsjaar had gedaan. Dit was direct een gelegenheid om jongeren te interviewen. Toen wij aan ms. Wasberg (de oude lerares van Emma) vertelden met wat voor bedoeling ik daar was, vroeg zij zelfs direct in de klas wie er wel geïnterviewd wilde worden. Drie jongeren vonden het geen probleem, het was fijn om in het begin al zoveel enthousiasme te hebben. Later kreeg ik nog complimenten van ms. Wasberg, omdat ik de leerlingen als gelijke had behandeld en respect had getoond. Dit waren zij kennelijk niet gewend. Dit was één van de dingen waar ik mij meest over verwonderde in dat land (naast het feit dat je ammunitie bij de kassa van de Wal-Mart kan kopen). Maar goed, na deze drie interviews gingen Emma en ik naar Minneapolis voor het interview met prof. Valerie Tiberius. Dit was nog een flinke rit vanuit het gehucht Clarkfield (waar wij zaten). Toch wel een flinke drie uur rijden. Dit was voor Amerikaanse begrippen helemaal niets, maar helaas was dit anders voor onze Nederlandse verwachtingen. Aangekomen bij de University of Minnesota verliep het gesprek heel goed. Van tevoren had ik een paar basisvragen opgesteld. Maar ik had ook bedacht dat er ruimte moest zijn voor improvisatie en dat het handig was om aan de hand van het gesprek vragen te stellen. Na ongeveer drie kwartier waren we klaar en ik ging met een goed gevoel naar huis. Later die week heb ik nog vier jongeren kunnen spreken over hoe zij geluk ervaren. Helaas waren deze jongeren wat korter van stof. Maar ook uit hen kwamen nog goede antwoorden.

Terug in Nederland

Terug in Nederland zei Yalou dat ze haar interviews nog niet had gedaan, dus vroeg ze of ik mee wilde helpen. Dat wilde ik wel. Dus wij gingen samen naar Amsterdam om studenten te interviewen bij de Universiteit van Amsterdam. In het begin waren wij nog wat onwennig. En meerdere keren kregen wij te horen dat mensen geen tijd hadden. Maar na een tijdje hadden wij een handjevol met studenten geïnterviewd en gingen wij tevreden (maar ook doordrenkt van het zweet -het was ongelooflijk warm) naar huis. Na deze studenten geïnterviewd te hebben had Yalou nog steeds een afspraak staan met Ruut Veenhoven. Professor Ruut Veenhoven is praktisch gezien de autoriteit op het gebied van onderzoek naar geluk in de wereld. Hij wilde wel graag met ons praten, maar kwam erg formeel over in de email die hij ons stuurde. Toen wij echter bij de Erasmus Universiteit in Rotterdam aankwamen voor het interview, bleek hij een allerhartelijkste man te zijn. Hij had wel zin in een gesprek en wij merkten dat hij van zijn hobby zijn werk gemaakt heeft. Als voorbereiding voor het interview pakten Yalou en ik het ongeveer hetzelfde aan als ik had gedaan voor het gesprek met prof. Tiberius. We stelden samen een paar basisvragen op en voor de rest wisselden wij met vragen elkaar af. Het gesprek ging erg vlot en na ongeveer weer drie kwartier waren wij klaar. Zo terugkijkend vind ik het erg grappig dat beide gesprekken met de professoren bijna precies even lang duurde.

De afronding

Ja, de afronding, dat is het hem nou juist. Omdat dit een best wel groot project was, en is, is het nog niet af. Zoals eerder gezegd kwamen de ‘venijnige vraagstukken’ pas erg laat en dit zorgde ervoor dat het heel moeilijk werd om alles voor de deadline van de blog af te krijgen. De interviews met beide professoren waren opgenomen met de telefoon en moeten dus helemaal uitgeschreven worden. Hierna moet uit deze lap tekst de relevante stukken geselecteerd worden en netjes verwerkt worden. Naast de professoren is het ook zo, dat van mijn Amerikaanse interviews er drie uitgeschreven moeten worden. Dit klinkt nu bijna als een zwak excuus, dus daarom zou ik wel al graag de interviews hieronder willen laten zien van de Amerikaanse jongeren die schriftelijk hebben gereageerd. Ik stelde ze de volgende vragen:

1.Wat is geluk voor jou?
2. Wat is jouw gelukkigste moment?
3.Heb je een gelukkige jeugd gehad?
4.Wat heeft jou deze week gelukkig gemaakt?
5.Denk je dat jongeren in jouw land/stad het gelukkigst zijn?
6. Wat maakt jongeren gelukkig in jouw land/stad?

Dit waren de antwoorden:

Rinrada

For me happiness is when you can laugh and smile from the inside. And not just pretend on the outside. My happiest moment, I think, is when I hang out with my family and friends. And I had a wonderful and happy youth. Hanging out with my friends always makes me happy. And that’s the one thing that made me the happiest, this week. I personally don’t think that young people in our country are the happiest. Because our school system is very stressful for a lot of people. I am not really sure what makes people happy in this country, because everyone has their own little community and a different reason to be happy.

Kamden

I think happiness is having done all of your homework and not having to care about it anymore. At least that is the definition for me. The moment that really made me happy, though, was when I made it to the state competition in football. My upbringing had its ups and downs, so I am not really sure if I could say it was only a string of happy moments. Speaking of sports, the thing that made me really happy this week, was the fact that The (Minnesota) Twins won a few games. I definitely do not think that young people are very happy over here. That is because the American way of life has destroyed the traditional sense of happiness in favor of a cold system that only cares about results. But the thing that makes young people happy over here, is the moment when New England lost the Super Bowl.

Regan

Happiness for me is just not being miserable. When people ask me what my happiest moment was/is I always have a hard time. Because I just can not pick one moment. Everyday holds something special and I think it is mostly the little things that count. About my own youth I can only say that I was very happy growing up. The moment that really made me happy this week was graduating and becoming a senior! I am very happy, but I do not think that a lot of youngsters here are very happy. People just do not realize how many beautiful things there are to be happy about. The things that do make youngsters happy here are mostly junk food and small meaningless pleasures like drinking. On the positive side, I think that adventure and expressing oneself makes people happy.

Maddie

I think happiness is being surrounded by positive people who will support you when you need them. My happiest moment was going to college and to meet new people that are positive. My own youth? Yes, it was a very happy time for me. The thing that made me really happy this week was just hanging out with friends and relax. I think the young people over here are really happy, because they always try to be positive and encouraging. But the thing that really makes people happy is hearing good news about topics that concern them.